Facts of the case

මෙම තහනම (සියලු පාසල්වල ශාරීරික දඬුවම් භාවිතය සම්පූර්ණයෙන් තහනම් කිරීම) ඔවුන්ගේ සම්මුති අයිතිවාසිකම් සමඟ නොගැලපෙන බව හිමිකම් පාන්නන් තර්ක කරයි, එනම් ආගමික නිදහස සහ තම ආගම ප්‍රායෝගිකව ප්‍රකාශ කිරීමේ නිදහස, මානව හිමිකම් පිළිබඳ සම්මුතියේ 9 වැනි වගන්තිය යටතේ සහතික කර ඇති අයිතියකි.

දෙමව්පියන් සහ ගුරුවරුන් යන දෙපිරිස විසින්ම ශාරීරික දඬුවම් භාවිතා කිරීම සම්බන්ධයෙන් හිමිකම් පාන්නන්ගේ විශ්වාසයන් පදනම් වී ඇත්තේ බයිබලයේ ඇතැම් කොටස් පිළිබඳ ඔවුන්ගේ අර්ථ නිරූපණය මතය. නිදසුනක් වශයෙන්, ‘පොල්ල වළක්වන තැනැත්තා තම පුත්‍රයාට වෛර කරයි, නමුත් ඔහුට ප්‍රේම කරන තැනැත්තා ඔහුව හික්මවීමට උනන්දු වෙයි’: හිතෝපදේශ 13:24.

Findings related to FoRB

FoRB උල්ලංඝනය – ප්‍රකාශනය: වන්දනය, අනුගමනය කිරීම, පිළිපැදීම, ඉගැන්වීම

අභියාචනාව ප්‍රතික්ශේප කරන ලදී.

Holding/Decision

• මෙම විශ්වාසයන් ප්‍රායෝගිකව සිදු කිරීම දරුවන්​ගේ යහපතට කටයුතු කිරීමක් නොවීය.

 

• “එබැවින් සෑම කෙනෙකුටම තමා කැමති ඕනෑම ඇදහිල්ලක් දැරීමට අයිතියක් ඇත. නමුත් සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි අවස්ථාවන්හිදී සිදු වන පරිදි ‘ප්‍රකාශනය’ පිළිබඳ ප්‍රශ්න පැනනගින විට, විශ්වාසයක් යම් නිහතමානී, වෛෂයික අවම අවශ්‍යතා සපුරාලිය යුතුය. මෙම පර්යන්ත අවශ්‍යතා යුරෝපීය සම්මුතියේ 9 වැනි වගන්තියේ සහ අනෙකුත් මානව හිමිකම් ලේඛනවල සැසඳිය හැකි සහතිකවල ගම්‍ය වේ. විශ්වාසය මානව ගරුත්වය හෝ අඛණ්ඩතාව පිළිබඳ මූලික ප්‍රමිතීන්ට අනුකූල විය යුතුය. නිදසුනක් වශයෙන්, අන්‍යයන් වධහිංසාවට හෝ අමානුෂික දඬුවම්වලට ලක් කිරීම සම්බන්ධ ආගමික විශ්වාසයක් ප්‍රකාශ කිරීම ආරක්ෂාව සඳහා සුදුසුකම් නොලබයි. විශ්වාසය හුදු සුළු දෙයකට වඩා වැදගත් කාරණාවලට සම්බන්ධ විය යුතුය. එයට ප්‍රමාණවත් තරමේ බරපතලකම සහ වැදගත්කමක් තිබිය යුතුය. පවසා ඇති පරිදි, එය මූලික ගැටලුවක් මත විශ්වාසයක් විය යුතුය. විශ්වාසය තේරුම් ගත හැකි සහ තේරුම් ගැනීමට හැකියාව ඇති අර්ථයෙන් ද අනුකූල විය යුතුය. එහෙත්, නැවතත්, මේ සම්බන්ධයෙන් ඕනෑවට වඩා ඉල්ලා නොසිටිය යුතුය. සාමාන්‍යයෙන්, ආගමට අධිස්වාභාවික දේ පිළිබඳ විශ්වාසය ඇතුළත් වේ. එය සෑම විටම පැහැදිලි ප්‍රකාශනයකට හෝ, එයටත් අඩුවෙන්, තාර්කික සාධාරණීකරණයකට ගොදුරු නොවේ. භාවිතා කරන භාෂාව බොහෝ විට උපමා, සංකේත සහ රූපක භාෂාව වේ. විෂය කරුණු මත පදනම්ව, පුද්ගලයන් සෑම විටම ඉපැහැදිලි බවි​න් හෝ නිරවද්‍යතාවයෙන් ප්‍රකාශ කරනු ඇතැයි අපේක්ෂා කළ නොහැක. එමෙන්ම පුද්ගලයෙකුගේ විශ්වාසයන් ස්ථාවර හා ස්ථිතික නොවේ. සෑම පුද්ගලයෙකුගේම විශ්වාසයන් ඔහුගේ ජීවිත කාලය තුළ වෙනස් වීමට ඉඩ ඇත. සමස්තයක් වශයෙන්, මෙම පර්යන්ත අවශ්‍යතා, සම්මුතිය යටතේ ඔවුන්ට ලැබීමට අදහස් කරන ආරක්ෂාව සුළුතර විශ්වාසයන්ට අහිමි වන මට්ටමකින් සකස් නොකළ යුතුය: ආර්දෙන් එල් ​ජේ [2003] QB 1300, 1371, ඡේදය 258′ බලන්න.’වඩා අමාරු ප්‍රශ්නය වන්නේ හිමිකම් පාන්නන්ගේ විශ්වාසයන් මානව අඛණ්ඩතාව පිළිබඳ වර්තමාන ප්‍රමිතීන්ට අනුකූලද යන්නයි. පැහැදිලිවම, එම ප්‍රමිතීන්ට නොගැලපෙන ආකාරයෙන්. ශාරීරික දඬුවම් දරුවෙකුට පමුණුවිය හැක.
• එවැනි ආකාරයේ ශාරීරික දඬුවම් භාවිතා කිරීම පිළිබඳ විශ්වාසය 9 වන වගන්තියෙන් ආරක්ෂා නොවනු ඇත. නමුත් ශාරීරික දඬුවම් දීම දරුවාගේ ශාරීරික හෝ සදාචාරාත්මක අඛණ්ඩතාව සැලකිය යුතු ලෙස අඩාල වන ආකාරයේ බරපතල ලෙස හෝ එවැනි තත්වයන් යටතේ පරිපාලනය කිරීම අවශ්‍ය නොවේ.

   

• 548 වගන්තිය මගින් ක්‍රියාත්මක කරන ලද හිමිකම් පාන්නන්ගේ විශ්වාසයන් ප්‍රකාශ කිරීමට බාධා කිරීම නීතියෙන් නියම කළ යුතු නිර්ණායකය පහසුවෙන් සපුරාලයි. මෙම තහනම ප්‍රාථමික නීති මගින් පැහැදිලි ලෙස නියම කර ඇත. ඒ හා සමානව මෙම මැදිහත්වීම 9 වැනි වගන්තියේ අර්ථය තුළ ‘අන් අයගේ අයිතිවාසිකම් සහ නිදහස ආරක්ෂා කිරීම සඳහා…ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක අවශ්‍ය වේ  ‘ බවට සැකයක් නැත. ව්‍යවස්ථාපිත තහනම නීත්‍යානුකූල අරමුණක් අනුගමනය කරයි: ළමයින් අවදානමට ලක්විය හැකි අතර, නීති සම්පාදනයේ අරමුණ ඔවුන් ආරක්ෂා කිරීම සහ ඔවුන්ගේ යහපැවැත්ම ප්‍රවර්ධනය කිරීමයි. මෙම ව්‍යවස්ථාව මගින් මෙම කායික හිංසනයන් ඇති කළ හැකි පීඩාව, වේදනාව සහ වෙනත් හානිකර බලපෑම් වලින් දරුවන් ආරක්ෂා කිරීමට අදහස් කෙරේ. ශාරීරික දඬුවම්වලට මෙම හානිකර බලපෑම් ඇති හැකි බව ස්වයං-ප්‍රත්‍යක්​ශ වේ.